Η εργοθεραπεία είναι το μόνο επάγγελμα που βοηθά τους ανθρώπους σε όλη τη διάρκεια της ζωής να κάνουν τα πράγματα που πρέπει ή επιθυμούν μέσω της θεραπευτικής χρήσης των δραστηριοτήτων καθημερινής ζωής. Οι επαγγελματίες εργοθεραπευτές βοηθούν άτομα όλων των ηλικιών να ζουν τη ζωή τους στο έπακρο, βοηθώντας του να προωθήσουν την υγεία και να αποτρέψουν ή να ζήσουν καλύτερα με έναν τραυματισμό, μια ασθένεια ή μια αναπηρία (AOTA, 2020).

 

Οι βασικοί τομείς της ανθρώπινης λειτουργικότητας σύμφωνα με τον Αμερικάνικο Σύλλογο Εργοθεραπείας στους οποίους παρεμβαίνει ο εργοθεραπευτής είναι οι βασικές δραστηριότητες καθημερινής ζωής (ένδυση, σίτιση, προσωπική φροντίδα, μπάνιο), αλλά και οι σύνθετες, όπως η φροντίδα άλλων ή κατοικίδιων, η ανατροφή παιδιών, η κινητικότητα στην κοινότητα, διαχείριση οικονομικών θεμάτων, διαχείριση και διατήρηση της υγείας, ψώνια. Επίσης, παρεμβαίνει και σε άλλους τομείς έργου, όπως τον ύπνο, τον ελεύθερο χρόνο, την εργασία, το παιχνίδι και την κοινωνική συμμετοχή (AOTA, 2020). 

 

Ένα τομέας που παρέχονται υπηρεσίες εργοθεραπείας αφορά σε παιδιά και εφήβους, όπου σε συνεργασία με τους γονείς και τους εκπαιδευτικούς στοχεύει στην προώθηση της ενεργούς συμμετοχής σε δραστηριότητες που έχουν νόημα για αυτά. Οι εργοθεραπευτές χρησιμοποιούν μία ολιστική προσέγγιση, προσπαθώντας να προσδιορίσουν από που προέρχονται τα ελλείμματα ή οι περιορισμοί στους τομείς της λεπτής κινητικότητας, των γνωστικών δεξιοτήτων, της κοινωνικής ανάπτυξης, της αυτοφροντίδας και της αδρής κινητικότητας. Αξιολογούν τις δεξιότητες που αναμένονται βάσει της χρονολογικής ηλικίας του παιδιού και τον τρόπο που αυτές επηρεάζουν τη συμμετοχή του σε λειτουργικές δραστηριότητες. Πιο συγκεκριμένα, αξιολογούν με τη χρήση τυποποιημένων διαδικασιών (σταθμισμένα εργαλεία), συνέντευξης και κλινικών παρατηρήσεων τις ικανότητες και τα ελλείμματα του κάθε ατόμου, ώστε να αναπτύξουν ένα εξατομικευμένο πρόγραμμα παρέμβασης. 

 

 

 Πότε πρέπει να απευθυνθείτε σε ειδικό για αξιολόγηση εργοθεραπείας; 

 

Η εργοθεραπεία βοηθάει τα παιδιά σε διάφορους τομείς της καθημερινότητας, όπως στην σχολική επίδοση, τη συμμετοχή στις δραστηριότητες καθημερινής ζωής (ένδυση, σίτιση, προσωπική υγιεινή), στο παιχνίδι, στη διαχείριση του ελεύθερου χρόνου, αλλά και στην ενίσχυση της αυτοεκτίμησης και της αίσθησης επίτευξης. 

Κάθε παιδί είναι ξεχωριστό και έχει δικό του ρυθμό ανάπτυξης και ρυθμό μάθησης. Ωστόσο, όταν παρουσιάζει αποκλίσεις από τα αναπτυξιακά ορόσημα, σε σχέση πάντα με την ηλικία του, καλό θα ήταν να αξιολογηθεί από έναν ειδικό. 

 

 

 

 

Παρακάτω παρατίθενται μερικοί προβληματισμοί που μπορεί να σας οδηγήσουν στην αναζήτηση βοήθειας. 

 

• Το παιδί φαίνεται αδέξιο και συχνά πέφτει ή τραυματίζεται.
• Δεν έχει καλή ισορροπία και στάση σώματος.
• Αντιδρά υπερβολικά ή δεν αντιδρά καθόλου σε ερεθίσματα όπως αφή, κίνηση, ήχους και άλλες αισθήσεις.
• Αποφεύγει με διάφορους τρόπους δραστηριότητες περιποίησης (χτένισμα, μπάνιο, κόψιμο νυχιών).
• Αποφεύγει τον εξοπλισμό της παιδικής χαράς και δυσανασχετεί όταν κάνει κούνια ή το στριφογυρνάνε.
• Αποφεύγει την βλεμματική επαφή. 
• Δυσκολεύεται σε παιχνίδια με μπάλα.
• Δεν συγκεντρώνεται.
• Δυσκολεύεται να ακολουθήσει οδηγίες.
• Υπάρχουν έντονες μεταβολές στο επίπεδο διέγερσης και εγρήγορσης.
• Είναι παρορμητικό και συνεχώς βιάζεται. 
• Υπάρχουν δυσκολίες στην ανάγνωση και την γραφή.
• Έχει κακή εικόνα γραπτού (τα γράμματα δεν πατάνε στην γραμμή, είναι κολλημένα, είναι ανομοιόμορφα).
• Δεν πιάνει σωστά το μολύβι.
• Δυσκολεύεται να μεταβεί από μια δραστηριότητα σε μια άλλη.
• Δεν μπορεί να παραμείνει αρκετή ώρα σε καθιστή θέση και να ολοκληρώσει μια δραστηριότητα.
• Έχει επιθετική συμπεριφορά.
• Υπάρχουν συχνά εκρήξεις θυμού.
• Είναι παθητικό και πολύ ήσυχο.
• Φαίνεται αδύναμο και κουράζεται εύκολα.
• Δεν έχει επαρκείς δεξιότητες παιχνιδιού ανάλογα με την ηλικία.
• Δυσκολεύεται να κάνει φίλους.
• Παρουσιάζει χαμηλή αυτοπεποίθηση.

 

Πως βοηθάει η εργοθεραπεία τα παιδιά;

 

Οι εργοθεραπευτές συχνά κατά την παρέμβαση ενσωματώνουν το παιχνίδι ως ένα μέσω παρακίνησης για τα παιδιά, αλλά και να μειώσουν το άγχος και το φόβο για τη θεραπεία. Τα παιδιά δεν θέλουν να κάθονται μόνο, επομένως οι εργοθεραπευτές  προσπαθούν να κάνουν τις συνεδρίες να φαίνονται παιχνίδι. Έτσι συμμετέχουν με χαρά σε δραστηριότητες, όπως επιτραπέζια, χειροτεχνίες, δρόμους με εμπόδια, κούνιες, αναπτύσσοντας τις δεξιότητες τους ενώ ταυτόχρονα περνάνε καλά. Με το τρόπο αυτό τα παιδιά αναπτύσσουν τις κινητικές, γνωστικές και αισθητηριακές δεξιότητες, έτσι ώστε να μπορούν να εκτελούν τις καθημερινές εργασίες πιο ανεξάρτητα.